Bram en ik kregen in september 2020 te horen dat ook de Nivolumab studie niet hielp. De tumor is gegroeid en de laatste levensfase was echt ingegaan. De levensverwachtingen van Januari 2020 waren enkele maanden tot een jaar en nu bleek dat de studie niks gedaan had, zou die voorspelling nog steeds "gelden".
Waar ik eigenlijk de controlfreak ben en al sinds het overlijden van mijn Opa Hendriks voor mezelf bedacht had dat ik mijn uitvaart wil zoals hij: persoonlijk, zonder tussenkomst van kerk of iets dergelijks met zelfgekozen muziek, was Bram van de uit- en afstel. Zelfs na het slechte nieuws in januari bleef hij roepen: "Ja maar jij hebt daar en daar óók aangegeven 'ik laat mijn nabestaande(n) beslissen'". Ik probeerde uit te leggen dat er een verschil is tussen "niks invullen" (zodat nabestaanden géén idee hebben en dus ook met die keuze opgescheept zitten) of "invullen dat je nabestaande(n) mag/mogen beslissen" (waarmee je aangeeft dat je er geen belang aan hecht wat ze voor jou beslissen en ze met een gerust hart kunnen kiezen wat hen het beste lijkt). Maar in september (en op aandringen van ondergetekende) dreunde het toch een beetje bij Bram binnen dat er "dingen geregeld en/of vastgelegd moesten gaan worden".
Maar ja, dan ben je 43 en 37 en dan heb je geen idee. Dus download je van de bekendere uitvaartondernemers website een "wensenlijstje" en ga je eens kijken wat de opties zijn... Nou die zijn eindeloos! Dan is het ook wel even handig om je uitvaartverzekering te checken; ben je verzekerd en zo ja voor wat voor bedrag en hoe word dat uitgekeerd?
(Ben je niet verzekerd en niet terminaal ziek dan raad ik je aan jezelf snel te verzekeren! Wanneer je je laat verzekeren, kies dan voor uitkering in geld, zo kun je voor je uitvaart helemaal kiezen wat jij wil, zonder dat je ergens aan vast zit of een meerprijs betaalt, omdat je niet bij die instantie iets afneemt.)
En dan? Dan blijk je bij "een grote uitvaartmaatschappij" verzekerd te zijn, dus nodig je de uitvaartondernemer van die maatschappij uit jouw regio uit om eens het een en ander door te spreken.
Zo geschiedde het dat op vrijdag 23 oktober om 11u30 een keurige meneer ons huis binnenstapte om "een kopje koffie te komen drinken". Daar was het eerste probleem al, wij hebben namelijk geen koffiezetapparaat en koffie maken met zo'n opzet filter ding, dat doet mijn moeder altijd lekker zelf. Maar goed, de koffie werd gezet, terwijl deze meneer een beetje paniekerig poogde te vermijden dat Spot binnen een meter afstand van hem en zijn nette pak kwam. Dat leverde al een vrij ongemakkelijke situatie waarin ik Spot (tegen mijn zin in) onder controle moest houden, terwijl hij alleen maar even wilde ruiken wie er zijn territorium ingelopen was.
We probeerden de ongemakkelijkheid een beetje te compenseren door wat humor, maar deze ontbrak, de grapjes werden niet gesnapt, sterker nog er werd serieus op ingegaan en de situatie werd er zeker niet minder ongemakkelijk van. Deze meneer kreeg een halve rolberoerte toen ook de katten zich aandienden en via zijn pantalon een weg naar zijn schoot zochten om te komen knuffelen. Ik was drukker met het creëren van een steriele bubbel voor hem, dan me verdiepen in zijn verhaal. Maar alles verliep correct en netjes, deze meneer is op geen enkele wijze onvriendelijk of niet behulpzaam geweest. Hij heeft heel keurig aandacht besteed aan Bram's wensen en de kosten. Eigenlijk was er niks op aan te merken, behalve mijn "gevoel" dat achterbleef toen hij weg was...
Maar het begin was gemaakt, we waren iets beter op de hoogte van mogelijkheden en kosten en dus lieten we het er maar even bij.
Maar zo volgden enkele dagen waarin ik me afvroeg of het niet anders kon? Wat losser, meer gericht op de kinderen en het gezin dat wij zijn, inclusief onze dieren, die er óók bijhoorden voor ons. Ik zag het niet zitten om in de kwetsbare periode van het verliezen van je echtgenoot en vader van onze jonge eigenwijze kinderen bezig te zijn met het regelen dat de uitvaartondernemer zich prettig zou voelen, volgens mij hoort dat andersom.
Dus startte ik een zoektocht online, maar bij het intypen van "uitvaart" en "jonge kinderen", kwam ik uit op "mooie sites", maar niet wat ik bedoelde en waarvan ik óók hoopte het specialisme niet nodig te hebben; uitvaarten voor als jonge kinderen en/of babies sterven.
Ook stuitte ik op een website zoals "werkspot", maar dan voor de uitvaartbusiness... Ja het bestaat ècht, sterker nog, de verschrikkelijke week van Bram's opname in het ziekenhuis en hospice volgde en ik kreeg het gevoel dat ik geen tijd meer te verliezen had, dus in het weekend van 7 en 8 november ben ik ons wensenlijstje gaan invullen. Ik hoopte dat ik zo op iemand zou stuiten die aansloot bij wat ik zocht.
Ik vulde onder andere in:
Wat is de relatie tot de persoon voor wie de uitvaart bedoeld is: Echtgenote
Hoe wenst u benaderd te worden: Per E-mail (geen zin in ongemakkelijke telefoontjes, eerst maar even kijken wat er voor welke prijs werd aangeboden)
Het idee voor de "laatste groet in de straat en bij school van de kinderen" was al gemaakt (vanwege Corona restricties toen, die maar 30 mensen op een uitvaart toelieten) en dus ook deze stond bij de wensenlijst.
Ik kreeg netjes per mail 2 antwoorden, geen plan, geen factuur, maar een verzoek tot contact opnemen. Die heb ik maar even gelaten voor wat het was, ze spraken me niet echt aan.
En op maandag kreeg ik een Whatsapp:
Geachte mevrouw Renierkens
Dank voor uw offerte-aanvraag welke ik heb mogen ontvangen.
Mijn naam is *** van Top Uitvaarten. Wij zijn een landelijke actieve uitvaartonderneming gespecialiseerd in waardige maar betaalbare uitvaarten.
Ik heb een paar vragen over uw offerte-aanvraag. Het liefst zou ik die telefonisch met u bespreken. Mocht u dat okay vinden, dan kunt u mijn bereiken op 06-********
Zo niet dan bij deze.
- Wilt u na het overlijden uw vader nog bezoeken (rouwbezoek)? Zo ja waar?
Crematorium Rusthof beschikt over een gekoelde ruimte, opbaarkamers en 24 uurs kamers.
Als u kiest voor opbaren bij Rusthof, vervalt de rouwauto maar daarmee ook de door u gewenste erehaag?
- Ik zie dat u een foto of videopresentaties wenst. Bedoelt u daarmee een beeldname van de plechtigheid in de aula door het crematorium
Of echt een reportage door een uitvaartfotograaf of videomaker?
Ik afwachting van uw reactie.
Vriendelijke groet
***
Ik was piswoest! Als ik wens per mail benaderd te worden, benader mij per mail! Het gaat VERDOMME niet om mijn VADER, hallo, lekker begrijpend gelezen ook, mooie, warme en persoonlijke benadering inderdaad! En wat nou, als hij opgebaard word in de Rusthof is een erehaag niet meer mogelijk?!
Ik heb onmiddellijk deze uitvaart-idioot opgezocht op internet, zodat ik met een rode dikke stift kon opschrijven dat deze het dus nooit zou worden!
En toch is het ook ergens goed voor geweest, want mijn zoekgeschiedenis stond al aardig vol van het thema "uitvaart", "gezin" en "jonge kinderen" en zodoende kreeg ik een link in het oog van een website: Uitvaartverzorging BijDeHand...
Toe ik deze aanklikte kwam ik niet op een "Home Page", maar op een pagina waarbij ik ook las dat de uitvaartverzorger lesgegeven had in het speciaal onderwijs en bij verder en verder lezen en klikken dat hij Uitvaart-Lego heeft en gespecialiseerd is in uitvaarten bij gezinnen met jonge kinderen waar een papa of mama overlijd. Voor zover je blij kunt zijn met het vinden van een geschikte uitvaartverzorger, maakte mijn hart toch echt een sprongetje; ik had gevonden wat ik zocht! Hup, kijken waar en hoe ik deze meneer kon contacteren...
"Uitvaartverzorging BijDeHand in Castricum en wijde omgeving" zag ik staan, nadat ik mijn topografische kennis even had afgestoft, zakte de moed me in de schoenen. Maar alles leek zó voor ons van toepassing dat ik besloot "bij de hand" te doen en via een onwijs informeel Whatsappje (want ik was het zelf zo zat al dat formele, stijve gedoe, ik dacht eens even goed duidelijk te maken hoe de vork in de steel stak bij ons) eens te informeren hoe wijd "wijde omgeving" was:
Goedemorgen (nog net),
Op internet startte ik mijn zoektocht naar een uitvaartverzorger die bij ons gezin (Bram, 43, ik, Séverine, 37, Dana, 10, Gijs, 8, Spot 🐶, Nugget 🐱 & Noodles 🐱)zou passen. In de omgeving van Amersfoort.
Bram is ziek, zo ziek dat hij afgelopen vrijdag in een hospice is opgenomen.
Wij wisten dat Bram's kanker niet meer behandeld kon worden, dus zijn wij op zoek gegaan in de kluwen van de uitvaart. Wij hebben om maar ergens te beginnen iemand van *** op bezoek gehad. Aardige kerel, helder, mooie begeleiding, maar ik zocht naar iets wat meer bij ons zou passen merkte ik.
Ik wil iemand die ons jonge gezin zou 'snappen', die niet schrikt van een honden of kattenhaar op zijn of haar nette pak of onbegrip van onze zoon en puberale buien van onze dochter. Die naast het verdriet ook met humor naar de situatie kan kijken. Maar die vinkjes kun je nergens googelen...
Toch kwam ik op de website terecht van BijDeHand en dat klonk meer naar mijn smaak, maar misschien zit ik mis? Maar Castricum is niet bepaald om de hoek.
Toch zag ik staan "Castricum en (wijde) omgeving".
Mijn vraag... Hoe wijd is wijde?
Niet lang daarna had ik Richard aan de telefoon, hij kwam terug van een uitvaart in Enschede... Amersfoort ligt op de helft en viel dus ruim binnen "wijde omgeving". Het was een warm en fijn gesprek en het bevestigde mijn gevoel van de website, woensdag 11 november zouden we een kennismakingsgesprek hebben.
Geen zwart pak, geen ongemakkelijkheid, althans een nieuw iemand leren kennen is atijd even aftasten, maar het voelde meteen ok. Dat je weet "als ik deze meneer introduceer bij de kinderen kan het alleen maar 'leuk' worden!"
En dat werd het (nee, de reden IS en BLIJFT verschrikkelijk), op vrijdag de 13e (haha) ontmoetten Dana en Gijs Richard. Dat vond ik spannend, Gijs kan met zijn ASS soms "rare vragen" stellen, die sommigen als "ongepast" ervaren en Dana kan zich onwijs puberaal afsluiten, maar mijn zorgen waren voor niks. Richard was daar totaal ok mee en wond de kinderen zo om zijn vinger; allemaal bijdehandjes op één buik, zullen we maar zeggen. De Lego crematie-oven werd door Gijs van zijn vlammen ontdaan, de Lego Rouw auto werd vervolgens daarmee in de fik gezet en zo leerde Gijs spelenderwijs wat er straks wel en niet zou gebeuren en stelde hij de meest "ongepaste vragen", waar Richard geen enkele moeite mee had. En Dana zat erbij, heel hard te doen alsof ze "te oud was voor Lego" en "alles al wist" en "niks haar boeide", maar gelukkig wist ook Richard wel beter.
Op woensdag 18 november ontmoette Richard Bram in het hospice. Ik vond dat erg moeilijk, want ik wilde graag laten zien wat voor lieve, slimme, intelligente, humoristische en leuke vent en vader Bram was. Maar Bram had geen al te beste dag en was moe en verward. Hij was gefrustreerd over of de Efteling nu wel of niet door kon gaan en daardoor kortaf en gesloten. Op een bepaald moment had Bram verzorging nodig en zijn Richard en ik even op de gang gaan zitten, alwaar mijn eerste tranen in zijn bijzijn vloeiden. Maar ook nu wist hij prima de juiste woorden (en stiltes) te vinden die nodig waren. We hebben daarna nog veel dingen kunnen bespreken en Bram heeft zijn wensen kunnen doorgeven. Het zou wel zowel de eerste als de laatste keer zijn dat Richard Bram bij leven zou zien en daarmee was het een waardevolle kennismaking.
In het kader van meedenken wat onze kinderen nodig hebben (en dat is dus een heel helder beeld van wat er komen gaat, waar dat plaatsvindt en hoe dat uitziet), nam Richard de kinderen en mij mee naar de Rusthof, waar pijnlijk duidelijk is dat niet iedereen zo goed kan omgaan met het thema doodgaan in het bijzijn van nieuwsgierige kinderen. We hebben (achteraf) erg erom gelachen... De medewerkers niet zo denk ik... Maar Karma is een bitch en dus maakte ik met Richards auto een deuk in die van mede-straat-bewoners... Het lachen was me gelijk weer vergaan. Maar ook dit schrok hem niet af.
Ik had een pauze nodig in alle regelzaken, met Bram ging het slechter en we hadden ontzettend veel al wel geregeld, dus werd het contact op een laag pitje gezet.
Op 16 december 2020 om 5u24 belde ik vanuit de auto, terwijl ik de oprit van de snelweg opreed richting het Hospice, Richard wakker met al huilend de woorden: "Als ik jou op dit tijdsstip bel dan weet je ook wel wat er aan de hand is".
Wat volgde heb ik zelf niet meer helemaal helder, maar ik weet dat hij bij het moment was dat de kinderen voor het eerst Bram zouden zien terwijl hij overleden was. Ik laat (voor nu) even rusten hoe, maar Richard heeft er subtiel en warm voor gezorgd dat de "dode persoon" die daar in het bed lag, voor de kinderen weer "gewoon papa" werd, ze hebben een voor hun waardevolle bijdrage gehad in de verzorging van Bram. En het was "mooi" om te zien hoe alles in liefdevolle manier op hun eigen tempo en manier mocht gaan.
Ook in de hectische week die volgde was er volop aandacht, tijd, troost en warmte voor de kinderen, het was nooit ongemakkelijk, hij heeft ze altijd betrokken, de tijd gegund en meegenomen in het proces en dat terwijl hij mij "bij de hand" genomen heeft en een ongelooflijke steun is geweest in alles wat er op je afkomt. Richard is tevens uiterst zorgvuldig in met wie hij samenwerkt en daarvoor uitkiest. Alle betrokken mensen (de chauffeur van de rouwauto die Bram van het hospice naar de Rusthof bracht, Annette van AVA Uitvaartzorg die ondersteunde bij de uitvaart en hulp bood bij het regelen van een glazen afdekplaat, de chauffeur van de rouwauto die de laatste groet reed en de Rouw fotograaf) waren stuk voor stuk passend bij onze wensen.
En dat is dus het verschil tussen een uitvaartondernemer en een uitvaartverzorger. En ik kan iedereen een uitvaartverzorger aanraden en dat doe ik ook door het 100 000 keer te benoemen. Zij maken geen reclame, dus doe ik het maar voor ze: JE WIL GEEN ONDERNEMER!!! Je wil een Richard of een Annette!!! Ze zijn wat lastiger te vinden, want ze zijn vaak erg bescheiden en niet commercieel ingesteld, maar als je ze vind, zijn ze een waardevolle aanwinst die je eigenlijk niet nodig wil hebben. Maar als toch, laat je toch alsjeblieft begeleiden door warme, betrokken mensen, die dit vanuit een intrinsieke waarde doen en niet om maar zoveel mogelijk geld binnen te harken in een zo kort mogelijke tijd. Ik word alleen al extra verdrietig als ik denk aan hoe het afscheid verlopen zou zijn als ik uit ontwetendheid akkoord was gegaan met "standaard-meneer" of nog erger, mensen die hun uitvaart bij "ik-kan-niet-begrijpend-lezen-meneer" regelen. Het is al zo verdrietig, moeilijk en zwaar allemaal, dat ik blij ben dat ik de warmte van Richard (en zijn zorgvuldig uitgekozen mensen) in ieder geval nog om mij heen had. Bovendien levert Richard ook nog ontzettend goede nazorg (kraamzorg+) en ben je -gelukkig- niet gelijk "van hem af" na de uitvaart, tenzij dat je dat zelf wil natuurlijk.
Doe jezelf dus een plezier en zorg voor een uitvaartverzorger, neem een kijkje op de website van Uitvaartverzorging BijDeHand of AVA Uitvaartzorg, nodig ze desnoods uit om gewoon maar alvast iets vastgelegd te hebben, want Magere Hein kan ook plotseling, onverwacht bij jonge kerngezonde mensen langs komen om ze op te halen.
En, als je toch al zo goed bezig bent, wellicht kun je nu wat missen om te doneren aan AchterDeHand; Richards stichting die zorgt voor families die bijvoorbeeld geen financiële middelen hebben om een uitvaart vorm te geven of in een zeer pijnlijke situatie terechtkomen.
Reactie plaatsen
Reacties