4 September 2022 Mijn verjaardag

Verjaardag...

Ik voelde het wel al. De spanning was in mijn hoofd aanwezig. Begin september, verjaardag, trouwdag, opname dag, slecht nieuws dag, midazolam coma dag... Happy memories vs trauma... 

En ook deze keer was het heel dubbel, want uitgerekend op mijn verjaardag vertrekt Valerie naar Azië om een jaar lang weg te blijven. Wat een stoer wijf, wat gun ik haar dit, maar mijn hemel wat ga ik haar missen! 

Na mijn uitzwaaien op Schiphol, jankend de auto in. Weer een "verpeste" verjaardag, ware het niet dat ik allemaal leuke dingetjes op de planning had, waar ik me op verheugde. 

Naast dat ik lekker op stap zou gaan met meiden van softball had ik ook andere weekend plannen...

De liefde... zo hard... of zo hart...?

Mijn Bumble avontuur van de vorige keer was geen fling. Zoals ik al schreef ben ik erachter gekomen dat ik met mijn kapotte hart dus blijkbaar en gelukkig nog steeds kan voelen, kan liefhebben. Maar volledig openstellen is ook kwetsbaar, maar hoe ik het ook probeerde het te beschermen, keer op keer tegen de wispelturigheid van de liefde, mijn hart doet niet aan vetstand. Het opende, het groeide, het leerde en het heelde en het gevoel was zo sterk dat alles meedeed... Helend, vertrouwd, ontspannend, ruimte, perspectief, levensenergie... Ik verdroeg weer meer soorten eten. Kon zelfs brood eten en frietjes! Mijn lijf voelde leniger, ontspannender, uitgeruster en mijn slaap werd beter. Ik ging mezelf weer anders zien en kreeg weer wat meer zelfvertrouwen. Het bracht me heerlijke momentjes, mooie herinneringen, nieuwe ervaringen. De liefde is zó mooi! En ik wist wat ik altijd al wist; als je je hart beschermd, dan kun je misschien geen pijn voelen, maar ook niet deze "high". En ik kon het gevoel toch niet tegenhouden, mijn hart luistert niet naar mijn hoofd. Het hoofd wist dat liefde heerlijk is, maar dan wel de gedeelde variant. Het hoofd heeft het hart meermaals op het matje geroepen, maar het hart wil wat het hart wil. 

En het hart wil dat nog steeds, maar het verstand heeft te horen gekregen dat het hart van de ander iets anders zegt. 

En dan komt de val... En iedereen die heeft liefgehad en verloren kent hem wel denk ik...

Diep, donker, zwaar, alleen... Alsof je hart samengeknepen word in een kramp. 

Het verstand doet er een schepje bovenop; de welbekende "I told you so"... doet me wankelen, twijfelen aan mezelf... "had ik dit", "misschien moest dit anders....". 

Alles wat zoveel beter ging wordt in één klein appje van tafel geveegd... 

In een gesprek met een vriendin schreef ik: "Ik kan me niet herinneren dat ik ooit zoveel liefdesverdriet had van iemand die niet is overleden". En zij antwoordde: "Ik denk ook dat dat waar is. Los van dat ik geen idee heb hoeveel liefdesverdriet je ooit gehad hebt. Je mist in het verlies van deze relatie ook alles wat je al mistte en opnieuw een beetje invulling aan kon geven. Dubbelop verlies van de liefde dus." 

Dus wederom is verlies van je hart, gekoppeld aan zoveel meer dan alleen de persoon. Gekoppeld aan locaties, aan liedjes, favoriete bezigheden, aan goede, diepgaande gesprekken, aandacht, steun, gezelschap, djeez, zelfs aan ontbijtjes... 

Ik was zo lekker op zoek naar mezelf, naar wie ik eigenlijk ben en wat ik wil worden, loslaten van oude remmingen en referentiekaders, meer vertrouwen in mijn eigen denkweg, maar nu lijk ik wel verder van mezelf verwijderd dan ooit. Op de een of andere manier ben ik altijd second best, hoe ik ook probeer te veranderen en te verbeteren, hoe ik ook knok... 

En het voelt belabberd. Ik had dingen om naar uit te kijken, nu ben ik weer terug bij af en misschien nog wel verder weg dan ooit...

En ik wil er zo graag in geloven... in de liefde, in mezelf, in dat het ècht wél kan en dat ik niet hoef op te passen op mijn hart. Maar dat ik het opnieuw totaal aan iemand aanbied en dat hij het omarmd en weet dat het goed is en dat ik allés zal doen om het zijne ook te voorzien, te koesteren en te behagen, maar de hoop is weer weggeslagen...

Mijn verstand wil erin geloven, mijn hart wil terug naar een paar dagen geleden...