6 jaar geleden maakte ik dit mijn omslagfoto...
Dit is een foto die niet gemaakt is door de huwelijksfotograaf. Hij is gemaakt door mij bruidsvisagiste en vriendin Carola, een "simpel kiekje" met haar mobiel...
Maar jemig wat heeft ze precies alles vastgelegd wat ik nu zo ontzettend mis...
Wat zou ik alles geven om nog 1x in zijn ondeugende, mooie, bruine ogen te kijken...
Nog 1x zijn warme hand en arm stevig om me heen te voelen, sterk om te steunen, maar zacht met liefde...
Nog 1x mijn hand op zijn been te leggen...
Nog 1x in het magische moment vlak voor een kus...
Nog 1x mijn hart vol liefde voelen bonken...
Nog 1x zijn luchtje diep in mijn neus opsnuiven...
Wat zou ik graag terug willen en me verliezen in dit moment... Laat de wereld daar maar stoppen...
Het was een heftige dag...
Bram is thuis, dat is zowel troostend als pijnlijk confronterend... Wat een mooi emotioneel moment had moeten zijn, is vervlogen in een vlaag van verstandsverbijstering, ongeloof en twijfel... Zo jammer, zo onprofessioneel...
Het wegnemen van het moment laat me nu gefrustreerd achter in de nacht...
Malend...
Ik voel me verdrietig, maar het wil er niet uit...
Het is een gevecht, een gevecht met mezelf...
Reactie plaatsen
Reacties